Šta se desilo s djecom Ibrahim paše: Žena mu rodila blizance, a kad se saznalo da ima ljubavnicu…

Šta se desilo s djecom Ibrahim paše: Žena mu rodila blizance, a kad se saznalo da ima ljubavnicu…

Mnogi se pitaju šta se zapravo desilo s djecom Ibrahim paše, a njihov život bio je pun zapleta.

Ibrahim-paša, veliki vezir Osmanskog carstva i najbliži prijatelj sultana Sulejmana I, jedan je od najkontroverznijih likova u seriji Sulejman Veličanstveni.

Njegova sudbina, puna uspona i padova, ne ostavlja publiku ravnodušnom. Međutim, priča o njegovoj djeci, kako prikazanoj u seriji, tako i onoj ostavljenoj iza scene, nije bila ništa manje dramatična.

Prema zapletu “Sulejmana Veličanstveng”, Ibrahim i njegova supruga Hatidže, sestra sultana Sulejmana, dugo nisu mogli da postanu roditelji. Njihov put do sreće bio je posut trnjem i tragedijama. Hatidžina prva trudnoća završila se pobačajem tokom janjičarske pobune 1525. godine. Ova pobuna, poznata u historiji kao “pobuna Janberdija Gazali”, postala je ozbiljan ispit za mlado Otomansko carstvo i lično za sultanovu porodicu.

Ibrahimov i Hatidžin drugi pokušaj da postanu roditelji takođre se završio tragedijom. Dijete je rođeno živo, ali je ubrzo umrlo usljed nesreće: umorna Hatidže je slučajno zgnječila bebu dojkom u snu i ona se ugušila. Takvi slučajevi, nažalost, nisu bili rijetki u onim danima kada medicina još nije mogla da spriječi sindrom iznenadne smrti odojčadi.

Tek u trećem pokušaju Ibrahim je uspio da postane otac. Par je imao blizance: djevojčicu Khurijikhan Sultana i dječaka Osmana. Rođenje blizanaca u 16. vijeku smatralo se rijetkim i sretnim događajem. Djeca su rođena oko 1528. godine, kada je Ibrahim bio na vrhuncu moći, pošto je četiri godine obavljao dužnost velikog vezira.

Međutim, priča o Ibrahim-pašinom očinstvu se tu ne završava. Prema zapletu serije, veliki vezir je imao još jednu kćerku, rođenu van braka. Dketetova majka bila je Nigar-Khatun, Ibrahimova tajna ljubavnica. Rođenje vanbračne kćerke dogodilo se ubrzo nakon rođenja blizanaca, oko 1529. godine.

Kada je Hatidže Sultan saznala za izdaju svog muža, bila je bokesna i u početku je želkela da oduzme život i sluškinji i svom dketetu. Međutim, u poslkednjem trenutku sultanova sestra je pokazala milost. Dkevojčica, po rođenju nazvana Kader, proglašena je mrtvom, ali je u stvari tajno data dadilji na podizanje.

Kaderino postojanje je ostalo tajna sve dok Hurem Sultan, Ibrahim-pašina glavna suparnica na dvoru, slučajno nije saznala za nju. Aleksandra Anastasija Lisovska počela je da uckenjuje velikog vezira, proketeći da će otkriti njegovu tajnu. To je primoralo Ibrahima da se ponovo spoji sa svojom kćerkom i čak dozvoli Nigar da je vidi, iako su do tada njegova osjećanja prema bivšoj ljubavnici već izblijedila.

Ibrahimova sreća bila je kratkog vijeka. Godine 1536., poslije 13 godina službe velikog vezira, pogubljen je po naređenju sultana Sulejmana. Ovaj događaj je imao ogroman uticaj na sudbinu njegove djece.

Prema zapletu serije, nakon Ibrahimove smrti, njegova vanbračna kćerka Kader, koja je dobila srednje ime Esmanur, poslata je pašinim rođacima u Pargu, grad u severozapadnoj Grčkoj, odakle je Ibrahim bio. Odatle je porodica pobjegla u nepoznatom pravcu, plašeći se progona od strane neprijatelja pokojnog vezira. Esmanurova dalja sudbina ostaje misterija, što daje prostor za maštu ljubiteljima serije koji više vole da vjeruju u sretan ishod za djevojku.

Što se tiče Ibrahimove zakonite djece, njihova sudbina u seriji je samo djelimično prikazana. Khurijikhan Sultan se pojavljuje kao odrasla osoba u četvrtoj sezoni serije. Njena priča nije ništa manje tragična od priče njenih roditelja, što priči dodaje dramatičnost.

Sudbina Osmana, Khurijikhanovog brata blizanca, ostaje iza kulisa. U seriji se spominje da je i djecu Ibrahima i Hatidžu odgajala njihova tetka Bejhan Sultan, još jedna sestra sultana Sulejmana. Postoji teorija da je Osman, sazrevši, odbio da se vrati na dvor svog strica Sulejmana, koga je okrivio za smrt svojih roditelja. Međutim, ova verzija je samo pretpostavka kreatora serije i nema historijsku potvrdu.

Važno je napomenuti da je priča vezana za djecu Ibrahim-paše u Sulejmanu Veličanstvenom djelo fikcije. U stvarnosti, Ibrahim-paša i Hatidže Sultan nikada nisu bili supružnici i nisu imali zajedničku djecu. Ovo je jedno od mnogih odstupanja od historijske istine koje su napravili kreatori serije radi dramatičnog efekta.

Historijski izvori govore da je Ibrahim-paša zaista bio oženjen, ali njegova žena nije bila sultanova sestra, već kćerka velikog vezira Iskender-paše. Ovaj brak je sklopljen 1524. godine, ubrzo nakon što je Ibrahim preuzeo dužnost velikog vezira. O djeci iz ovog braka nisu sačuvani pouzdani podaci.

Što se tiče Hatidže Sultan, ona je bila udata za Iskender pašu, a potom za Čoban Mustafa pašu. Iz drugog braka imala je petoro djece, ali nijedno od njih nije se zvalo Khurijikhan ili Osman.

Međutim, izmišljena priča o Ibrahim-pašinoj djeci u Sulejmanu Veličanstvenom pokreće važne teme specifične za osmansko društvo iz 16. vijeka. Odražava složenost porodičnih odnosa u sultanovoj palati, važnost rađanja za visoke zvaničnike i tragične posljedice političkih intriga za nevinu djecu.

Uprkos nedostatku historijskih dokaza o djeci Ibrahim-paše, njegov uticaj na osmansku historiju bio je ogroman. Služeći kao veliki vezir od 1523. do 1536. godine, igrao je ključnu ulogu u oblikovanju spoljne i unutrašnje politike Osmanskog carstva tokom njegovog procvata.

Ibrahim-paša je vodio velike vojne kampanje, uključujući osvajanje Rodosa 1522. i gušenje Ahmed-pašine pobune u Egiptu 1524. godine. Također je igrao važnu ulogu u pregovorima sa evropskim silama, posebno sa Francuskom, zaključivši važan trgovinski sporazum 1536. godine poznat kao “kapitulacije”.

Tragična sudbina Ibrahim-paše, njegov brzi uspon i ništa manje brz pad, postali su simbol prevrtljivosti sreće na osmanskom dvoru. Njegova priča poslužila je kao upozorenje narednim generacijama otomanskih zvaničnika o opasnostima preteranog uzvišenja i blizine sultanu.

Iako pravi Ibrahim-paša možda nije ostavio nijednog nasljednika, njegov uticaj na osmansku historiju i kulturu pokazao se trajnim. Njegova slika, mnogo puta reinterpretirana u književnosti, umjetnosti i, konačno, u modernoj popularnoj kulturi, nastavlja da inspiriše i intrigira ljude skoro pet vijekova nakon njegove smrti.