data-nosnippet>
Po izbijanju agresije na BiH bio je u sastavu 17. krajiške brigade kada ustrojava vojsku i postaje komandant Operativne grupe ( OG ) Bosanska krajina.
1497 – Portugalski moreplovac Vasko de Gama isplovio iz Lisabona, predvodeći ekspediciju koja je tražila morski put u Indiju.
1709 – Ruska vojska pod komandom cara Petra Velikog kod Poltave porazila armiju švedskog kralja Karla Dvanaestog. U bici koja je zauvijek označila kraj švedske moći u svjetskim razmjerama, spasilo se samo 1.500 od 20.000 Šveđana, a švedski monarh je jedva utekao. Ruska pobjeda nad tada najjačom vojskom u Evropi snažno je podigla ugled Rusije, koja je postala svjetska sila prvog reda.
1822 – Engleski pisac Persi Biš Šeli, jedan od najboljih liričara engleskog jezika, utopio se o u moru kod italijanskog grada Livorno. Izuzetno obrazovan, vrstan poznavalac filozofije, književnosti i nauke, romantičarski slobodouman, borac protiv tradicije, povlastica i tiranije, unio je u englesku poeziju notu slobode i duhovne smjelosti. U poemi “Kraljica Mob” izrazio je revolucionarno osjećanje “protiv kraljeva, sveštenika i političara”, a u “Pobuni islama” nadu u bolju budućnost ljudskog roda. Ostala djela: pjesničke drame “Čenči”, “Oslobođeni Prometej”, lirske pjesme “Ševa”, “Oblak”, “Oda zapadnom vjetru”, esej “Odbrana poezije”.
1838 – Rođen njemački konstruktor i general grof Ferdinand fon Cepelin, koji je 1900. konsturisao veliku vazdušnu lađu – dirižabl, nazvanu prema njemu “cepelin”. NJegova letjelica, duga 248 metara, bila je lakša od vazduha, s velikim balonom profilisanog vretenastog oblika i motornim pogonom.
1885 – Rođen njemački filozof Ernst Bloh, jedan od najznačajnijih mislilaca 20. vijeka. Završio je studije filozofije, fizike i muzike i doktorirao u Vircburgu, a univerzitetsku karijeru je počeo 1918. u Lajpcigu. Poslije dolaska nacista na vlast 1933. izbjegao je iz NJemačke i u emigraciji u Švajcarskoj, potom u SAD, bio jedan od najistaknutijih antifašista. Predavao je filozofiju na Univerzitetu u Lajpcigu od 1948. do 1957, kad su mu vlasti Istočne NJemačke zabranile rad zbog toga što je kritikovao razvoj marksističke misli u toj zemlji, čime je navukao na sebe gnjev najviših komunističkih funkcionera. Poslije prelaska u Zapadnu NJemačku, od 1961. do smrti 1977. bio je profesor na Univerzitetu u Tibingenu. Djela: “Duh utopije”, “Tomas Mincer kao teolog revolucije”, “Tragovi”, “Nasljeđe ovog vremena”, “Sloboda i poredak”, “Subjekt-objekt” , “Princip nade” , “Prirodno pravo i ljudsko dostojanstvo”, “Tibingenski uvod u filozofiju”.
1940 – Vlada Norveške u Drugom svjetskom ratu emigrirala u London, pošto je norveška vojska kapitulirala poslije 62 dana otpora invazionim snagama nacističke NJemačke.
1942 – Umro francuski maršal Luj Feliks Fransoa Franše Depere, istaknuti vojskovođa u Prvom svjetskom ratu i počasni vojvoda srpske vojske. U junu 1918. je preuzeo vrhovnu komandu nad savezničkim snagama na Solunskom frontu i potom procijenio da srpska vojska – kao najborbeniji i najspremniji dio savezničkih snaga na tom ratištu – treba prva da krene u proboj fronta. Procjena se pokazala savršeno tačnom, jer je srpska vojska, poslije njegove zapovijesti za proboj Solunskog fronta, brzo porazila Bugare i prisilila ih na kapitulaciju, zatim i austrijske i njemačke trupe, što je bilo odlučujuće za slom Centralnih sila i okončanje Prvog svjetskog rata.
1943 – Umro heroj francuskog Pokreta otpora u Drugom svjetskom ratu Žan Mulen, poznat kao “Maks”, koji je rukovodio otporom nacistima u okupiranoj Francuskoj. Poslije hapšenja mučen je u Gestapou i umro od povreda.
1947. – Rođen Mehmed Alagić – general Armije RBiH
Mehmed Alagić je rođen u selu Fajtovći, opština Sanski Most, 08.07.1947. g. od majke Fermane Cerić i oca Redže.
Po izbijanju agresije na BiH bio je u sastavu 17. krajiške brigade kada ustrojava vojsku i postaje komandant Operativne grupe ( OG ) Bosanska krajina. Nakon kratkog vremena postaje komandant 3. Korpusa Armije RBiH. Na toj dužnosti ostaje kratko jer na njegovu incijativu dolazi do formiranja 7. korpusa Armije BiH. Postaje komandant 7. Korpusa ARBiH gdje biva unaprijeđen u čin generala Armije Republike Bosne i Hercegovine.
Mehmed Alagić je, uz generala Dudakovića, prvi koji je od jednoga Korpusa napravio zaokruženu cjelinu. Sedmi korpus, sada se to može reći, napravljen “od nade”. Skupa sa nekoliko krajiških komandanata (prije svega Fikretom Ćuskićem, Sakibom Mahmuljinom, Asimom Koričićem, Rasimom Imamovićem), Alagić je “pozajmio” nekoliko brigada iz vec postojećih Korpusa, i uz jezgro, 17. krajišku, oformio nekoliko novih. Korpus je ubrzo dobio naziv “krajiški”, mada u njemu Krajišnici, po broju, nisu dominirali. Ali, dominirala je ogromna želja Mehmeda Alagića, Ćuskića, i svih drugih Krajišnika da se krene prema Krajini.
Travnik nije bio mjesto iz kojeg se najbliže dolazi do Bosanske Krajine, ali je, po Alagićevoj logici, bilo baš najbliže preko Vlašića! Prostor Travnika je bio nemjerljivo strateški značajan, na njemu su se presijecale silnice želja Tuđmana i Miloševića. Alagić im nikad nije dopustio da ostvare svoje želje. Zaokruživanje Sedmog Korpusa kao cjeline Alagić je izveo brzo i energično. Alagić se vodio logikom: sve za odbranu. On nije polagao račune ni općinskim ni regionalnim ni državnim organima, oni su račune polagali njemu. Svi privredni resursi u regionu bili su u službi i “pri ruci” Sedmom Korpusu. Gotovo da nije bilo vojnosposobnog čovjeka koji nije bio mobiliziran. Svaki čovjek, po Alagiću, ima svoje mjesto u odbrani zemlje. U vrijeme velikih operacija, kakva je na primjer bila “Vlašić” cjelokupno stanovništvo Travnika je bilo u službi Sedmog Korpusa: od vojnika, preko radnih vodova, do žena koje su spremale hranu za borce.
Sva ta organizacija, vjera u Boga su na kraju pomogle realizaciju jedne od najvažnijih akcija Armije RBiH, oslobođenje planine Vlašić.
Mehmed Alagić je vodio neprekidno borbe i sa Hrvatskim vijećem odbrane i četnicima i redao uspjeh za uspjehom. Oslobađajući mnoga sela i gradove u srednjoj Bosni dolazi do Sankog Mosta, gdje zajedno 5. i 7. Korpus ARBiH pod zapovjedništvom generala Atifa Dudakovića i Mehmeda Alagića, ulaze u Sanski Most u noći sa 9. na 10. oktobar 1995. godine.
Poslije rata, na vlastiti zahtjev, biva penzionisan i prihvaća se dužnosti prvog poslijeratnog gradonačelnika općine Sanski Most. Sanski Most postaje utočište za sve prognane Bošnjake iz 51. opštine BiH.
Generalovo srce prestaje da kuca u večernjim satima 07.03.2003. g. u Sanskom Mostu. Dženaza mu je klanjana u rodnim Fajtovcima pred oko 20 000 ljudi koji su došli iz čitave BiH. Ukopan je u mezarju Fajtovačke džamije.
Bit će upamćen kao ratnik i prvi poslijeratni gradonačelnik Sanskog Mosta.
